یکی از حیطه های نقد ادبی نوین که از اواسط قرن بیستم نظر اهل ادب را به خود معطوف ساخت نقدی است که از دستاوردهای علم زبانشناسی بهره میگیرد. این نوع نقد که منشاء اصلی دگرگونی و تحول دیدگاههای انتقادی در اروپا و آمریکا شد، طی جنگ جهانی اول در روسیه پدید آمد و بر جنبه های صوری زبان شاعرانه تأکید کرد. به همین سبب بنیانگذاران آنرا صورتگرایان روس می نامند.
