بیستم دی‌ماه یادآور غروبی تلخ در تاریخ ایران است؛ سالروز شهادت مردی است که نامش با اصلاحات و عدالت در تاریخ ایران گره خورده است: میرزا تقی‌خان فراهانی، مشهور به امیرکبیر. این شخصیت برجسته، با درایت و تدبیر، راهی نوین برای پیشرفت ایران ترسیم کرد و الگویی ماندگار برای سیاست‌مداران و دانشمندان به یادگار گذاشت.
امیرکبیر، نخستین صدراعظم دوران ناصرالدین‌شاه، اصلاحات گسترده‌ای را در حوزه‌های مختلف به اجرا گذاشت. تأسیس دارالفنون به‌عنوان نخستین مرکز آموزش عالی مدرن در ایران، انتشار روزنامه «وقایع اتفاقیه» برای اطلاع‌رسانی عمومی، اصلاح نظام مالیاتی، توسعه صنایع داخلی و سامان‌دهی ارتش، تنها بخشی از دستاوردهای او بود. او همچنین با محدود کردن نفوذ بیگانگان و مبارزه با فساد دربار، مسیر استقلال کشور را هموار کرد.
با وجود این اقدامات بزرگ، دشمنی‌های درباریان فاسد و فشارهای قدرت‌های خارجی، سرانجام به برکناری و تبعید او انجامید. سرنوشت غم‌انگیز امیرکبیر در حمام فین کاشان، نشان از خشم کسانی داشت که منافع خود را در سایه اصلاحات او از دست رفته می‌دیدند.
یاد امیرکبیر، تنها یک احترام تاریخی نیست؛ بلکه فرصتی برای تأمل بر اهمیت دانش، شایسته‌سالاری و تعهد به وطن است. او با باور به ارزش علم و تلاش برای عدالت، الگویی ماندگار برای نسل‌های بعدی باقی گذاشت.
در سالروز شهادت این مرد بزرگ، یادآوری آموزه‌های او، ضرورتی است که باید در همه ابعاد مدیریتی و آموزشی جامعه مورد توجه قرار گیرد. راه او، راهی است که هنوز می‌تواند چراغی برای توسعه و پیشرفت ایران باشد.
محدثه غلامی- دبیر انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
پایان خبر
